این روزهای آیدای 31 ماهه

دختر نازم شرمنده که وقت نمیکنم وبلاگت رو به موقع بروز کنم

امروز که داشتم وبلاگت رو میدیدم نوشته ( آيدا جان تا این لحظه ، 2 سال و 6 ماه و 25 روز و 3 ساعت و 51 دقیقه و 52 ثانیه سن دارد :.) بازم یه ماه دیگه از عمرمون گذشت و 31 ماهه شدی و من عاشقتر میدونی دخترم  عشق یه موهبت الهیه و عشق مادر به فرزند چیزیه که تا مادر نشدی درکش خیلی سخته وقتی مادر شدی میبینی که گریه های فرزندت خنده هاش و اصرارهای بی موردش  منم ،منم گفتنهاش همه چیزش خواستنی ست عزیز ترینم میخوام بدونی که بهترین اتفاق زندگیم بودی و مادر شدن بهترین حس دنیا ست. هیچ چیز جای یه آغوش گرم تو رو برام نمیگیره. وقتی بی هوا بغلم میکنی و میگی مامانم خیلی دوست دارم ،عاشدتم ( عاشقتم ) وقتی از سر کار میام وبغلم میکنی و میگی بذار یه بوست کنم خستگیت  تموم بشه و چشمات و لبت باهم میخنده  و میگی برام چی گرفت  من تمام خستگی و سختگی های روزمرمو فراموش میکنم و خدا رو با تموم وجودم شاکرم  که فرشته ای مثل تو رو به ما داده و اما این روزها 

وقتی میگی مامان بیا برام دتاب( کتاب ) بخون میگم بزار کارم تموم بشه چشم میگی نمیخونی پاره کنم

دیروز گفتی مامان بیا بازی کنیم بهت گفتم باشه عزیزم لباسمو اتو کنم اومدم

آیدا : نیای گریه کنم ها اخه من عاشدتم

و منم تو دلم قربون صدقه ات میرم و فدات میشم

اون روز گفتی حاطیه ( خاطره) خانم لاکمو باز کن میخوام عروسکمو لاک بزنم منم برات بازش کردم و رفتم تو آشپزخونه شام درست کنم دیدم نیم ساعتی میشه از آیدا هیچ صدای نمیاد صدات کردم پرنسس کجایی ( اخه تازه گیها میگی بهت بگم پرنسس ) دیدم تمام دستت لاکی هست و میگی مامان دیوار پاره شده بود با لاک دوختمش  منم هم خندم گرفته هم گریه  که من باید چیکار کنم و درست 2 ساعت طول کشید دیوار رو با آستون پاکش کنم

 چند روز پیش تمام لباسات رو از کمد ریختی بیرون میگم دخترم چیکار میکنی برگشتی میگی دارم میرم تبلد ( تولد)

من : آیدا تولد کی؟

آیدا : تبلد قایداشیم ( برادرم )

من : الهی فدات بشم بردارت کیه و جواب آیدا اینه که برادرم بابا علیسات

کلی به حرفت خندیدیم و تو هم هی گفتی تبلدم مبارک

                         تمام خوبی ها را برایت آرزو میکنم 

نه خوشی ها را 

خوشی ان است که تو دوست داری 

  و  

خوبی آنکه خدا برای تو دوست دارد

اینم عکسای آیدا که تو آتلیه گرفته بودیم